Styczniowe zapiski

    Ostatnio miałam możliwość przejechać się pociągiem.
W obie strony byłam świadkiem niecodziennej sytuacji.
Kobiety zupełnie sobie obce, rozmawiały jak serdeczne przyjaciółki.
Wyjawiały swój życiorys, opowiadały o bardzo osobistych sytuacjach, dzieliły się chwilami z których są dumne, ale też wspominały o tragediach.
    Jak myślicie, w jakim były wieku?
Dokładnie tak, nie z naszego pokolenia. Były to panie po 50-tce.
Młodsi siedzieli zapatrzeni w telefony, monotonny krajobraz, laptopy, z słuchawkami na uszach.

Co będzie z nami, jeśli będziemy w tym wieku, co bohaterki o których wspomniałam (?)

LUDZIE POTRZEBUJĄ LUDZI.

Nie traćmy czasu.

Z moich postanowień Noworocznych:

Chciałabym częściej zauważać drugiego człowieka, tak na co dzień,

nie tylko siedząc przed komputerem.

Żyć realnie.

Boże, daj siłę.